Budując dla pokoleń. Nie pozwól, by Twój sukces
zniszczył Twoją firmę i rodzinę.

Doradca Firm Rodzinnych

Polski EXIT TAX a niezgodność z prawem unijnym

cze 28, 2019 | Rezydencja Podatkowa

Nie można pozbawić osoby fizycznej prawa do zmiany miejsca zamieszkania. Również wtedy, gdy jedną z przyczyn są kwestie podatkowe. Co istotne, nowoczesne rozwiązania utrudniają takie zmiany, zwłaszcza obowiązujący w większości krajów tzw. EXIT TAX (podatek od wyjścia).

Skutkuje on powstawaniem zobowiązania podatkowego od tzw. hipotetycznych zysków, czyli wartości aktywów, które osoba zmieniająca posiadała na dzień zmiany rezydencji. Warto podkreślić, że wprowadzony w Polsce podatek od wyjścia jest niezgodny z fundamentalnymi swobodami unijnymi.

Ustawa z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw w zakresie, w jakim nieprawidłowo implementuje Dyrektywę Rady (UE) 2016/1164 z dnia 12 lipca 2016 r. ustanawiającą przepisy, mające na celu przeciwdziałanie praktykom unikania opodatkowania, które mają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego, narusza nie tylko cele tej dyrektywy, ale również podstawowe swobody (tj. swoboda przedsiębiorczości, przepływu osób i kapitału), na których oparte jest funkcjonowanie Unii Europejskiej, tj.:

  1. 1 w związku z art. 3 i art. 5 Dyrektywy ATAD przez objęcie exit tax także osób fizycznych (choć regulacje zawarte w dyrektywie ATAD wyznaczają jedynie ogólny, minimalny poziom ochrony przed agresywnym planowaniem podatkowym, nie oznacza to jednak przyzwolenia na wprowadzanie przepisów nieznajdujących oparcia
    w regulacjach dyrektywy);
  2. 49 TFUE w zakresie, w jakim utrudnia swojemu obywatelowi osiedlania się
    w innym państwie członkowskim przez państwo członkowskie pochodzenia (por. wyrok TSUE w sprawie C-251/98);
  3. 49 TFUE w zakresie, w jakim przewiduje konieczność natychmiastowego poboru podatku w momencie przeniesienia przez podatnika miejsca zamieszkania (por. wyrok TSUE w sprawie C-470/04, opinia Rzecznika Generalnego w sprawie C-581/17, wyrok TSUE z dnia 26 lutego 2019 r., w sprawie C-581/1);
  4. 49 TFUE w zakresie, w jakim utrudnia podatnikowi podjęcie działalności gospodarczej na terenie innego państwa członkowskiego (por. wyrok TSUE w sprawach C-269/09 oraz C-371/10).
  5. 5 TUE (tj. zasada proporcjonalności) w zakresie, w jakim Rzeczpospolita Polska arbitralnie wykorzystała posiadane kompetencje i nadużywając klauzul generalnych uzasadniła i wprowadziła ograniczenia swobód rynku wewnętrznego UE.

Należy zatem oczekiwać jego zakwestionowania przez Komisję Europejską i skierowania odpowiednich wniosków do Trybunału Sprawiedliwości UE.

Ostatnie wpisy: