W każdej firmie istotne jest określenie zasad zatrudniania pracowników, zbudowanie odpowiedniego modelu kompetencji i ścieżki kariery. Natomiast w firmie rodzinnej kluczowe jest określenie zasad zatrudniania pracowników, zwłaszcza zatrudniania pracowników spośród członków rodziny na stanowiskach menadżerskich. Jeżeli dopuszcza się  tego typu zatrudnienie, należy ustalić także zasady wynagradzania. Najczęściej jest ono takie samo, jak dla pracowników/ menadżerów zewnętrznych.

Co charakterystyczne, w USA małżonkowie (partnerzy) są najczęściej wykluczani nie tylko z własności firmy rodzinnej, ale także z prawa zarządzania przedsiębiorstwem. W Europie funkcjonują jednak różne rozwiązania. Jeżeli jednak akceptuje się taką możliwość, to ściśle się ja definiuje i określa zasady rekrutacji oraz wynagradzania. Wprowadza się także mechanizmy ochronne w przypadku rozpadu związku.

Najgorszy system, to zatrudnianie i wynagradzanie członków rodziny bez względu na ich wykształcenie, doświadczenie i umiejętności.

Obecnie pracownicy decydują się na pracę nie tylko ze względu na warunki wynagradzania, ale także warunki pracy, atmosferę i równe szanse awansu. Zatrudnienie choćby jednego członka rodziny z naruszeniem zasad równego traktowania, może budzić uzasadnione wątpliwości, a w ostateczności powodować zniechęcenie, brak zaangażowania, a nawet rezygnację z pracy.

Tym bardziej istotne staje się przygotowanie członków rodziny do pracy w firmie. Musimy pamiętać, zarówno o odpowiedniej edukacji, jak i nabyciu doświadczeń w innych organizacjach. W takiej sytuacji łatwiejsze jest przekonanie pracowników o zatrudnieniu oraz stanowisku przyznanym takiej osobie. Jednak nawet w takiej sytuacji nie ma uzasadnienia dla różnicowania wynagrodzenia z tytułu wykonywanej pracy. Taka osoba może korzystać z zysków przedsiębiorstwa rodzinnego i to jest wynagrodzenie właścicielskie.